Beni Bana Bırak

…Gözlerim pencereyi aralayip çok uzaklarda bir sahil seridinden geçiyor önce; daha sonra, bir martinin pençelerine takilip bir dag yamacina birakiliyor. Yaban otlarin hisirtilarindan baska çit çikmiyor etrafta. Bir dag çiçeginin taç yapraklarindan burnumun ucuna tasinan koku basimi döndürdügünde, basliyorum anlatmaya: Bir koku, binbir türlü hikâyenin ilhami olur, olacak elbet... Dag havasi, çiçeklerin bas döndüren kokusu, su ileride derme çatma çatisi görünen gecekondu ve dagin zirvesinde; sisin çitlerini çevirdigi köskün silueti; hepsi öyle hikâyeleri barindiriyor ki içinde... Benimkiler, gözümün gördügü, gönlümün dillendigi sadece birkaçi…Bekliyorum, Seni kim anlatacak bana.Dogmayi bekleyen günes,Hava kararmadan önce yalnizca seffaf bir silüet olan ay,Ve pus… Okunmuyor; sonu görünmeyen bir manzara kitabim,Bir hayali izliyorum, Simdi bir hayal olan anilar,Ve anlatirsam kendisiyle tanisacagim öykü kahramanlari,Ziyaret edecegim han ve saraylar var… Seni artik aramayacagim!Sesimin yankisinda, Bogazimdaki dügümde,Parmak izime karisan kömür lekesinde; kalemimdesin… Bekliyorum, Ben seni kime anlatacagim?Kiyasiya bir iç hesaplasmayla, sayfalarla beraber kursuni perdenin aralandigi; demir parmakliklkari egip büken, intikami manset yapan dramatic bir eser…