Dank

Ben Deli Dervis! Bir tekkede oturuyorum. Bir gün biri gelirse, kendime inanacagim. Herkesin bir hikâyesi vardir. Ama herkesin bir anlaticisi yoktur.Süper olmayan süper kahramanlar, tekkesini terk eden dervisler, bir yildiz tohumunun pesinde ellerini kana bulayanlar, sari bir tablo için yokus yukari kosmasini ögrenenler, tüm sehri etkisi altina alan hissizlik hastaligiyla savasanlar,yastiklarinin altina mayin döseyen aileler,gizli teskilatlar, patlayan silahlar, patlamayan silahlar, cenaze evleri, mezarliklar, yiv, set, dank!Sinem Sal hiçbir yerde yayimlanmamis öyküleriyle karsinizda.Simdi elinizdeki uyku haplarini yavasça komodinin üstüne birakin!Merkeze girerken kardesime el sallamistim. Hastalari düzene sokuyordu. Henüz Toza Soranlar ekibine katilmamisti. Ona ve hastalara baktim. Bakmaya ihtiyacim vardi. Etrafimdaki her sey o kadar hareket ediyordu ki benim hiç kipirdamadan anlamaya ihtiyacim vardi. Anladigimda bir sey hissetmeye ihtiyacim vardi. Bu halime alismamaya ihtiyacim vardi. Bu çaga Hissizlik Çagi dediler, ama bence bu çag Hirilti Çagi. Hepimizin içinden bir ses geliyor, yasadigina dair. Anlami yok. Bu çag, kesinlikle Hirilti Çagi...(Tanitim Bülteninden)