Güvercin Beyazı

Uçup gidiyor hayatlar, en yakindakiler disinda kimselere ilismeksizin; kaniksanmis yok oluslar, havai fisekler gibi yükselip bir anda gözden yitiyor; filmlere dudak uçuklatan, güldürü oyunlarini cebinden çikartan yasam kareleri... Neonlu kahkahalar atilirken muhtesem salonlarda, silahlar dayaniyor sakaklara izbelerde. Palyaçolar kan agliyor gülen yüzlerinin ardinda. Piyangocular umut satiyor on gün sonrasina. Travestiler hiçkiriyor, yiten en derin asklarinin ardindan. Bir kadin kaçiyor evinden, bir adamin kocaman ellerinden… Sokaklari gözyaslariyla yikaniyor kentlerin, kasabalarin her aksam. Gazete kesikleri kanatiyor durmaksizin. Her sabah yeniden doguruyor ana tanriça, yasama gücüyle bir kez daha dolmus bedenleri. Kahkahayla gözyasi arasinda gelip giden zamanlarin birinde, öykü çikageliyor bir kanat çirpimi uzaktan; güvercin beyazi kadar duru ve temiz.