Hayat Güzeldir

Onlar çekisedursun, parkin uyanik güvercinleri hiç çekinmeden önlerine kadar gelmis, dökülen susamlara dalmislardi. Çocuklar fazlalik olan parçayi güvercinlere dogradi. Önlerinde bir güvercin bahçesi olustu.Biri çekinerek ayaklarina dolanan kuslardan birini oksadi. Hayret, kaçmiyor. Bir daha oksadi, bir daha, çok hosuna gitti bu. Hayatinda ilk kez bir güvercin oksuyordu. Onu gören öteki de güvercinleri oksamaya basladi. Arada bir göz göze geliyor birbirlerine gülümsüyorlar. Yüzsüz güvercinleri aç sanmislardi. Kalan simitleri de dogradilar. Kuslar yedikçe sanki onlar doyuyordu. Güvercinlerin parlak tüylerinden geçen sevgi ve merhamet en saf hali ile çocuk kalplerini doldurmustu.Sonunda simitler bitti.Ortada tek bir susam tanesi kalmadi.Güvercinler birden havalanarak ve çocuklarin yüreklerini agza getirerek uçtular.Ileride simit yiyen bir genç çiftin önüne kondular.Simitçiler birbirlerine bakti.Sonra güvercinlere bakti.Ikisi de sevincini bulmustu.Artik ne açlik, ne tasa. Artik gidebilirler, yeniden satisa çikabilirler.Her birinin etrafinda yüzlerce melek dolasiyor.Elbette bütün simitleri satacak, cepleri para dolu olarak analarina kosacak, bu güvercin hikayesini anlatacaklar.