Kent Düşleri

Gün isigi dev yapilardan, minarellerden, dal uçlarindan çekilip gidiyor. Ortalik gögelenip serinliyor. Perde perde soliyor kent. Soluklasip siliklesiyor. Gün geceye dönüyor. Yapilar kül rengi, agaçlar kirli sari, insanlar boz bulanik...Sikildigi, bunaldigi, daraldigi için düslere siginiyor. Yeryüzünü yikip yeniden kuruyor. Eksigini gideriyor, falasini atiyor. Kaygiyi, korkuyu disarida birakiyor. Kendisini de katip yeni bir kent üretiyor.