Yaşama Fırsatı

Durmuyordu,
durmak bie yana git gide siddetleniyordu bu sarsintilar!.
Sartintiyla kolkola gelen müthiç ugultu ise sarsintidan daha fazla bir korku, daha fazla bir dehset veriyordu insanin içine!.
Bu bir se miydi, yoksa yillarca birikerek büyüyen öfke ve kizginlik dolu bir homurtu mu pek anlasilmiyordu!.
Ne yapacagini sasirdi Hakan!.
Duydugu dehsetten nefes almayi unutmus gibiydi!.
Aman ya Rabbi ne kadar uzun, ne kadar da uzun sürüyor" dedi içinden!. Küçücük bir zaman dilimi olan saniyeler, küçücük içlerini deprem gerçegiyle doldurarak bir saat, bir gün, bir hafta gibi genisliyorlardi sanki!.
Mahzene dogru hizla inerlerken arkalarina hiç bakmiyorlar, arkalarina hiç bakmak istemiyorlardi artik!. Çünkü git gide artan müthis bir çatirti sesi kendilerine yaklasiyor, kendilerini takip ediyor gibiydi!. Sanki arkalarindan moloz yüklere, dehset verem nir gürültüyle kamyonlarca moloz dökülüyordu!.
Fakat canliydi, canlanmis bir canavar gibiydi bu molozlor!. Uzun yillardir insanlarin isyanini sessiz bir öfke ile seyreden tavanlar, insanlarin küfrünü büyük bir sabirla dinleyen duvarlar, deprem ile canlanarak bu yillarin hesabini sormak istiyorlardi!.