Yedikuleli Mansur

“Mansur içinde bulundugu durumun tuhafligina sasmaktaydi. Öncesinde Osman Aga'nin gümüs karsisinda duman tüten koluna ve o ayi mi kurt mu belirsiz ürkünç mahlûkun lesine sahit olmustu. Pesinde dolastiklari ihtiyar bir meyhaneci anladigi kadariyla uzun seneler büyücülükle, sihirle ugrasmisti. Simdi ise yeraltinda gezinir hortlaklarin, ecinnilerin basiyla, onlarin kabadayisiyla karsilasmak üzere yola çikmislardi. An geliyor gerçek bir dünyanin hakiki dertleriyle hemhal olup dayilara ve zorbalara denk geliyor, sonra bir anda masallardan çikma tuhaf bir düsler âlemine gark oluyordu. Yasadigi acayipliklerin ömrünü nereye sürükleyecegine sasirmaktaydi…” Galata Kulesi'nin akbabayi andiran gölgesi. Biçak pariltilari, sarap kokulari, sarhoslarin koynunda yattigi egri bügrü sokaklar, bükülen kaytan biyiklar, kadi neferlerinin ayak patirtilari, külhani topuk vurmalar, baslayan ve biten efsaneler, zorbalarin kanunu, kanunun falakasi… Sultan Süleyman Han'in saltanatinin son senelerinde, zorbazlarin ipinin ucunu çoktan kaçirmis Kara Saban Aga, zorbazliga namzet Mansur, simyaya tövbeli meyhaneci Panayot, insan kaçkini ve daim karanlikta yürüyen Ayi Osman Aga, zorbazlarin rüzgârinda savrulan Roza ve bir nice tilsimli, efsunlu, ürpertili mekân ve mavra… Yedikuleli Mansur kismen korkulu, ziyadesiyle fantastik ve tarihi bir sergüzest…