Yeni Sanat Tarihi

1960'li yillardan günümüze yogun bir dönüsüm geçiren alanlarindan biri de sanat tarihi. Sosyoloji, psikoloji, felsefe gibi farkli alanlardan daha çok beslenmeye basladikça biçim ve üslup temelli yaklasimlardan giderek uzaklasan sanat tarihi, disiplinlerarasi bir nitelik kazanarak yenilendi, yakin dönemin sanatini yorumlayabilecek yeni elestirel araçlar ve yaklasimlarla zenginlesti. Jonathan Harris'in alana elestirel bir giris olarak hazirladigi Yeni Sanat Tarihi, 1960'li yillardan günümüze sanat tarihinde ve pratiklerinde yasanan temel degisimlere kuramsal bir kapi açiyor. Sanat tarihi alanindaki yerlesik degerleri ve geleneksel yaklasimlari sorgulayarak 1960'lardan günümüze bu alanin toplumsal dönüsümlerle baglantisini irdeleyen Harris, T.J. Clark'tan Griselda Pollock'a uzanan bir çizgide sanat okumalarinda 'toplumsal'i dislamamis olan elestirmenlerin temel metinlerinden yola çikiyor. Yeni Sanat Tarihi, bu çerçevede sanat pratigine ve tarihine, kapitalist modernitenin etkileri, ulus-devlet baglaminda görsel temsil biçimleri, özneler, kimlikler ve feminizm çerçevesinde görsel ideolojilerin yansimalari, cinsellik ve beden politikalari gibi farkli açilardan yaklasiyor.